1. Giriş
Tahkim, tarafların; aralarında doğacak olan uyuşmazlıkların
devletin resmi yargı organları yerine, taraflarca belirlenen hakemlerce çözümlenmesini
kararlaştırdığı bir uyuşmazlık çözüm yöntemidir. Devletlerin resmi yargısının,
tahkim yargılamasına göre daha yavaş ilerlemesi, öngörülebilir olmaması ve sair
sebeplerle, gerek tüzel kişiler gerek gerçek kişiler akdetmiş oldukları
sözleşmelere tahkim şartı koyarak meydana gelecek olan uyuşmazlığın tahkim
yoluyla çözülmesini tercih edebilmektedirler.
Tahkimin, milletlerarası tahkim olup olmaması; iptal
davasının veya hakem kararının icrasının 4686 sayılı Milletlerarası Tahkim
Kanunu’na (“MTK”) mı yoksa 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu’na (“HMK”) mı
tabi olması konusunda önem arz etmektedir. Milletlerarası tahkim kavramı
MTK’nin 2. maddesinde ve milli tahkim kavramı HMK’nin 407. maddesinde
düzenlenmiş olup MTK’nin 2. maddesi aynen;
“Aşağıdaki hâllerden herhangi birinin varlığı, uyuşmazlığın
yabancılık unsuru taşıdığını gösterir ve bu durumda tahkim, milletlerarası
nitelik kazanır.
1. Tahkim anlaşmasının taraflarının yerleşim yeri veya olağan
oturma yerinin ya da işyerlerinin ayrı devletlerde bulunması.
2. Tarafların yerleşim yeri veya olağan oturma yerinin ya da
işyerlerinin;
a) Tahkim anlaşmasında belirtilen veya bu anlaşmaya dayanarak
tespit edilen hâllerde tahkim yerinden,
b) Asıl sözleşmeden doğan yükümlülüklerin önemli bir
bölümünün ifa edileceği yerden veya uyuşmazlık konusunun en çok bağlantılı
olduğu yerden,
Başka bir devlette bulunması.
3. Tahkim anlaşmasının dayanağını oluşturan asıl sözleşmeye
taraf olan şirket ortaklarından en az birinin yabancı sermayeyi teşvik
mevzuatına göre yabancı sermaye getirmiş olması veya bu sözleşmenin
uygulanabilmesi için yurt dışından sermaye sağlanması amacıyla kredi ve/veya
güvence sözleşmeleri yapılmasının gerekli olması.
4. Tahkim anlaşmasının dayanağını oluşturan asıl sözleşme
veya hukukî ilişkinin, bir ülkeden diğerine sermaye veya mal geçişini
gerçekleştirmesi.
21.1.2000 tarihli ve 4501 sayılı Kanun hükümleri saklıdır.” şeklindedir.
HMK’nin 407. maddesi ise;
“Bu Kısımda yer alan hükümler, 21/6/2001 tarihli ve 4686
sayılı Milletlerarası Tahkim Kanununun tanımladığı anlamda yabancılık unsuru
içermeyen ve tahkim yerinin Türkiye olarak belirlendiği uyuşmazlıklar hakkında
uygulanır.” şeklindedir.
Buna göre MTK’nin 2. maddesine göre yabancılık unsuru
içermeyen ve tahkim yerinin Türkiye olarak belirlendiği hakem kararlarının
icrası ve iptali HMK uyarınca yapılacaktır.
HMK’ye göre hakem tarafından verilen karara karşı istinaf
veya temyiz kanuna başvurulması mümkün değildir. Ancak HMK’nin 439. maddesi
hakem kararına karşı iptal davasını düzenlemekte olup işbu dava hakem kararına
karşı kanun yolu niteliğindedir. Zira HMK m.439/1 “Hakem kararına karşı
yalnızca iptal davası açılabilir.” hükmünü amirdir. İşbu yazımızda hakem
kararının icrası, icrasının durdurulması ve iptal davasının HMK’de yer alan
hükümler kapsamında incelemesi yapılacaktır.
2. Hakem Kararının İcrası ve İcranın Durdurulması (Geri
Bırakılması)
Yukarıda belirtildiği üzere, tahkimin milli tahkim ve
milletlerarası tahkim olabilmesi söz konusudur. Milli hakem kararının icraya
konulabilmesi adına icra edilebilirlik şerhinin alınması gerekmemektedir. Yani
milli hakem kararları; Türkiye’de kararın verilmesiyle birlikte icraya konu
olabilmektedir. Milli hakem kararları tıpkı mahkeme kararları gibi icra
daireleri tarafından icra edilir. Hakem kararına karşı iptal davasının açılması
icraya engel teşkil etmemektedir.
Hakem kararının icraya konulmasıyla birlikte, borçlu tarafın
icrayı ne şekilde durdurabileceği ise HMK m.439/4’te düzenlenmiştir. Söz konusu
düzenleme; “...Hakem kararına karşı iptal davası açılması kararın icrasını
durdurmaz. Ancak taraflardan birinin talebi üzerine hükmolunan para veya
eşyanın değerini karşılayacak bir teminat gösterilmek şartı ile kararın icrası
durdurulabilir.” şeklindedir.
Hakem kararının icrasının durdurulmasında, mahkeme
kararlarının icrasının durdurulmasının aksine 2004 sayılı İcra İflas Kanunu’nun
36. maddesinde yer alan icranın geri bırakılması prosedürü işletilmeyecek olup
HMK m.439/4’te yer alan prosedür işletilecektir. Zira İİK m.36’da ilama karşı
istinaf veya temyiz kanun yoluna başvuran borçlunun icranın geri bırakılması
kararı alabileceği düzenlenmiştir. Ancak hakem kararının iptali davasının istinaf
veya temyiz kanun yolu olmadığı aşikardır. Bu kapsamda İİK m.36’nın işletilmesi
mümkün olmayacaktır.
HMK m.439/4’e göre iptal davasını açan davacı, davayı açtığı Mahkemeden
dava dilekçesiyle birlikte icranın durdurulmasını talep edebilecektir. Davacı
tarafından icranın durdurulmasının talep edilmesi halinde; Mahkeme tarafından,
icra takibi durdurulacak ise, davacıya teminat yatırılması üzerine süre
verilir, davacı tarafından Mahkeme’ye belirlenen teminat depo edildikten sonra;
Mahkeme tarafından, ara karar tesis edilerek kararın icrasının dava sonuna durdurulmasına
(geri bırakılmasına) karar verilir. Burada önem arz eden husus ise hakem
kararının icrasının, Bölge Adliye Mahkemesi’nin kararının kesinleşmesine kadar
durdurulmaması olmaktadır.
Mahkeme tarafından tesis edilen ara kararla birlikte icra
dosyasına müzekkere yazılarak hakem kararının icrası durdurulabilecektir. Mahkeme
tarafından icra dosyasındaki güncel dosya hesabı kadar teminat istenebileceği
gibi dosya hesabının %15’i, %20’si şeklinde başkaca bir tutarda da teminat
istenebilecektir. Söz konusu teminat, nakit teminat olarak depo edilebileceği
gibi kesin ve süresiz bir teminat mektubu olarak da depo edilebilecektir.
Kanımızca, Mahkeme tarafından bir hak kaybının yaşanmaması
adına, başlatılan icra takibinin kesinleşmesinden önce icranın durdurulması
kararı verilmesi gerekmektedir. Ancak HMK’de icranın durdurulmasına ilişkin
kararın ne sürede verileceğine ilişkin bir düzenleme bulunmamakta olup hak
kaybı yaşanmaması adına kanaatimizce böyle bir düzenlemenin yer alması
gerekmektedir. Ayrıca HMK 439/4’te yer alan “…kararın icrası
durdurulabilir.” ifadesiyle Mahkeme’ye icranın durdurulması talebini
reddetme yetkisi de tanınmıştır. Yine kanaatimizce, davacı tarafından teminat
yatırıldığı takdirde icranın durdurulmasına yönelik karar verilmesine ilişkin
bir düzenlemenin de yer alması gerekmektedir. Zira borçlu tarafından depo
edilen teminat sebebiyle alacaklının hak kaybına uğraması söz konusu
olmayacaktır.
3. Hakem Kararının İptali Davasında Taraflar, Davanın
Açılmasındaki Hak Düşürücü Süre, Yetkili ve Görevli Mahkeme, Yargılama Usulü ve
Harçlar
Hakem kararının iptali davasında taraflar, tahkim
yargılamasının davacısı ve davalısı olup hukukumuzda hakemin veya hakem
heyetinin davaya taraf olması söz konusu değildir. Hakem kararının iptali
davasının hangi sürede açılması hususu ise HMK m.439/4’te düzenlenmiş olup “İptal
davası, bir ay içinde açılabilir. Bu süre, hakem kararının veya tavzih,
düzeltme ya da tamamlama kararının taraflara bildirildiği tarihten itibaren
işlemeye başlar.” şeklindedir. Yani, iptal davası, hakem kararının veya
tavzih, düzeltme ya da tamamlama kararının taraflara tebliğinden itibaren bir
ay içerisinde açılmalıdır.
Görevli ve yetkili mahkeme ise HMK m.439’da “İptal davası,
tahkim yeri bölge adliye mahkemesinde açılır” hükmüyle tahkim yerindeki
bölge adliye mahkemesi olarak düzenlenmiştir. Yani tahkim yerindeki bölge
adliye mahkemesi, hakem kararının iptali davasını ilk derece mahkemesi
sıfatıyla görmektedir.
Hakem kararının iptali davası HMK m.439’a göre öncelikle ve
ivedilikle görülür. Bu durum tahkimin hızlı olmasının iptal davasına
yansımasıdır. Ayrıca Bölge Adliye Mahkemesi tarafından aksi yönde karar
verilmedikçe dosya üzerinde inceleme yapılarak duruşmasız olarak karar verilir
ve dava basit yargılama usulüne göre görülür.
Hakem kararının iptali davasında yatırılması gereken harç ise,
nispi harç olmayıp maktu harçtır. Ayrıca belirtmek gerekir ki söz konusu dava
UYAP üzerinden açılmamakta olup Bölge Adliye Mahkemesi’nde yer alan ön bürodan
elden açılmaktadır.
4. Hakem Kararının İptali Sebepleri ve İçtihadı Birleştirme
Kararı
HMK m.439/2’de iptal sebepleri sayılmış olup maddenin ilgili
kısmı aynen;
“(2) a) Tahkim sözleşmesinin taraflarından birinin ehliyetsiz
ya da tahkim sözleşmesinin geçersiz olduğu,
b) Hakem veya hakem kurulunun seçiminde, sözleşmede
belirlenen veya bu Kısımda öngörülen usule uyulmadığı,
c) Kararın, tahkim süresi içinde verilmediği,
ç) Hakem veya hakem kurulunun, hukuka aykırı olarak yetkili
veya yetkisiz olduğuna karar verdiği,
d) Hakem veya hakem kurulunun, tahkim sözleşmesi dışında
kalan bir konuda karar verdiği veya talebin tamamı hakkında karar vermediği ya
da yetkisini aştığı,
e) Tahkim yargılamasının, usul açısından sözleşmede veya bu
yönde bir sözleşme bulunmaması hâlinde, bu Kısımda yer alan hükümlere uygun
olarak yürütülmediği ve bu durumun kararın esasına etkili olduğu,
f) Tarafların eşitliği ilkesi ve hukuki dinlenilme hakkına
riayet edilmediği,
g) Hakem veya hakem kurulu kararına konu uyuşmazlığın Türk
hukukuna göre tahkime elverişli olmadığı,
ğ) Kararın kamu düzenine aykırı olduğu,
tespit edilirse, hakem kararları iptal edilebilir.” şeklindedir.
Kanun’da iptal sebepleri sınırlı sayıda sayılmış olmakla
birlikte, kanunda sayılan hallerin somut olaya ilişkin uygulanması farklılık
arz etmektedir. Zira, Yargıtay 15. Hukuk Dairesi’nin 2011/4691 E., 2012/1757 K.
20.03.2012 tarihli kararında;
“Hal böyle olunca, taraflar arasındaki sözleşmenin
geçerliliğini etkileyebilecek ve yüklenicinin taraf ehliyeti bulunup
bulunmadığı hususunun değerlendirilmesini gerektiricek nitelikte olayların
varlığı iddiasıyla yürütülen ceza soruşturmasının sonucu beklenmeden hakem
heyetince verilen 23.07.2010 tarihli kararın kamu düzenine aykırı olduğu
gözetilerek, davacı iş sahibi Botaş tarafından açılan hakem kararının iptâli
istemine ilişkin davanın mahkemece kabulüne karar verilmesi gerekirken yazılı
gerekçe ile reddedilmesi doğru olmamış, kararın bozulması gerekmiştir.” [1] ceza soruşturmasının bekletici mesele yapılmasının
gerektiği belirtilerek karar bozulmuştur. Görüldüğü üzere maddede sayılan iptal
hallerinin geniş yorumlanabilmesi mümkündür.
Ayrıca belirtmek gerekir ki; hakem tarafından yapılacak
yargılamanın, taraflar arasında akdedilen tahkim sözleşmesinde ve görev belgesinde
belirlenmiş olan maddi hukuka uygun olacak şekilde yürütülmesi zorunludur.
Hakem kararının iptali talebiyle açılan davalarda, hakemin belirlenen maddi
hukuk kurallarına uygun olarak karar verip vermediği hâkimin denetimine açıktır.
Konuya ilişkin Yargıtay İçtihadı Birleştirme Hukuk Genel Kurulu’nun 1993/4 E.
1994/1 K. sayılı 28.01.1994 tarihli kararında yer alan açıklamalardan bir kısmı
aynen;
“Türk öğretisinde de, hakemlerin maddi
hukuk kurallarına göre karar vermelerinin gerektiğine ve bu kurala uyulmaması
halinde bunun bir temyiz nedeni olarak ileri sürülebileceğine ilişkin bazı
görüşler açıklanmıştır. Bu konu üzerinde ayrıntılı açıklamalar yapan Alangoya:
"Tahkimin Niteliği ve Denetlenmesi" adlı eserinde özet olarak şunları
söylemektedir: Yasalarımızda, hakemlerin maddi hukuka bağlı olmayacakları ve
hakkaniyete göre karar verecekleri hususunda bir kural yoktur. Tahkim bir yargı
niteliğinde olduğuna göre, kural yasaların uygulanmasıdır. Hakemde dava açan
kimse, kendi yasal hakkına dayanmış demektir. Yani, yasa uygulamasını
istemektedir.
…
Hakemler, görev ve yetkilerini
tarafların yapmış olduğu hakem sözleşmesi veya şartından alırlar. Demek ki
hakemler, hakem sözleşme veya şartına uymak zorundadırlar. Hakemlerin, hakem
sözleşmesi veya şartının dışına çıkmaları veya bu sözleşme veya şartı eksik
yahut yanlış uygulamaları durumunda, hakemlerin görev ve yetkilerini aştıkları
veya eksik yahut yanlış kullandıkları sonucuna varılır. Hatta bazı hallerde de,
bu yanlış uygulama nedeniyle, hakemler bilinçli veya bilinçsiz olarak hakem
sözleşmesi ve şartındaki maddi hukuk kurallarına aykırı karar vermiş
olabilirler. İşte, hakem sözleşmesi veya şartında öngörülen maddi hukuk
kurallarına hakemlerin uyup uymadıkları hususunun denetimini, yani hakem
kararının temyizini tarafların istemeleri hali, taraflar için en tabii bir hak
olmalıdır. Çünkü, taraflar, hakemlere maddi hukuk kurallarına uygun biçimde
karar vermek üzere görev ve yetki vermişlerdir. Maddi hukuk kurallarına
göre karar verilmesi hususu sadece mahkemelerin görev ve yetkisi içinde
değildir. Bu uygulama için tarafların hakemlere görev ve yetki vermeleri ve
hakemlerin de bu görev ve yetkilerini maddi hukuk kuralları çerçevesinde
kullanmaları gerekir.
…
Taraflar,
uyuşmazlığın çözümü için "Maddi hukuk kuralları" koşulu üzerinde
anlaşmaya varmakla, hakemlerin karar verme yetkilerini sınırlamış
olmaktadırlar. Bunun olağan sonucu olarak, hakemlerin maddi hukuk kuralları
dışına çıkmak suretiyle karar vermeleri halini yetkilerinin aşılması saymak
gerekir. Yargıtay'ın bu hali denetlemesi, aynı zamanda, taraflar arasındaki
hakem sözleşmesinin yerine getirilmesi gerektiği amacına da uygundur. Özellikle
hakemlerce, İçtihadı Birleştirmenin konusunu oluşturan veya uyuşmazlıkta
uygulanması öngörülen maddi hukuk kuralları bir yana bırakılarak karar
verilmesi veya bu kurallara aykırı karar oluşturulması da, bir tür yetki dışına
çıkılması sayılmalıdır.
…
Bütün bu
açıklama ve kabulden şu sonuç çıkarılabilir: Hakem sözleşmesinin tarafları,
hakem sözleşmesi veya şartında, taraflar arasındaki uyuşmazlığın çözümünde
maddi hukuk kurallarının uygulanması gerektiğini öngörmüşlerse, artık hakemler
bu kurallar uyarınca karar vermelidirler. Maddi hukuk kurallarının
uygulanmasında, başta Anayasa olmak üzere kamu düzenine ilişkin kurallar ile
öğretideki bilimsel görüşler ve bu konudaki Yargı tay uygulaması da gözönüne
alınmalıdır. Hakemlerin öngörülen bu maddi hukuk
kurallarına uymadığı hususu tarafların herhangi biri tarafından ileri sürülerek
bir temyiz nedeni yapılabilir. Ve bu temyiz isteminin de Yargıtay'ca mahkeme
kararları gibi temyizen incelenmesi gerekir.”
[2] şeklindedir.
Yukarıda yer verilen içtihadı birleştirme kararı, Yargıtay 15. Hukuk
Dairesinin kararlarına yansımış olup Yargıtay 15. Hukuk Dairesi’nin 2015/1149
E. 2015/3897 K. sayılı 02.07.2015 tarihli kararı aynen;
“Yargıtay İçtihadı Birleştirme Hukuk Genel Kurulu
28.01.1994 gün ve 1993/4 Esas-1994/1 Karar sayılı İçtihadı Birleştirme
Kararında taraflar hakem sözleşmesi veya tahkim
şartında hakemlerin uyuşmazlığı maddi hukuk kurallarına göre çözümlemelerini
öngördükleri taktirde buna aykırı karar verilmesinin temyiz nedeni oluşturacağı
kabul edilmiştir. Yanlar arasındaki sözleşmenin 67 ve 80.
maddelerinde uyuşmazlığın Türk Tahkim Kanun, nizam, usul ve kaidelerine uygun
olarak çözümleneceği kabul edilmiştir. Bu nedenle temyize konu hakem kararı
HUMK'nın 533. maddesinde sayılmış bulunan nedenlerle ve yasa ile sözleşme
hükümlerine aykırılıklar halinde de bozulabileceğinden dosya ve temyiz
nedenlerinin bu doğrultuda incelenmesi gerekli görülmüştür.” [3] şeklindedir.
Doktrinde de hakem kararının denetiminin yapılırken; taraflar arasında akdedilen tahkim sözleşmesinde, uygulanacak olan maddi hukuk seçilmişse, hakem tarafından verilen kararın maddi hukuka uygun olup olmadığının incelenmesi gerektiği görüşü yer almaktadır. “Yargıtay İçtihadı Birleştirme kararında da ifade edildiği üzere, taraflar, uygulanacak maddi hukuku belirlemişse, hakemlerin karar verme yetkilerini de sınırlamış olmaktadırlar. Eğer hakemler, tarafların belirlediği maddi hukuk kurallarının dışına çıkmak suretiyle karar vermişse, o zaman yetkilerini aştıklarını kabul etmek ve bu sebebe istinaden hakem kararının iptali için mahkemeye başvurma hakkını taraflara tanımak gerekir (HMK md.439/2-ç).” [4]
Yargıtay İçtihadı Birleştirme
kararının HUMK’nin yürürlükte olduğu dönemde verilmiş olmasının kanaatimizce
bir önemi bulunmamaktadır. Zira Yargıtay İçtihadı Birleştirme kararında, maddi
hukuk açısından da denetim yapılması; hakemin yetkisinin
sınırlandırılması/hakemin yetkisini aşması temeline dayandırılmıştır. Gerek
mülga HUMK’ta yer alan düzenlemede gerek de HMK’da yer alan düzenlemede,
hakemin yetkisini aşarak karar vermesi halinde söz konusu kararın
bozulması/iptal edilmesi düzenlenmiştir. 1086 sayılı Hukuk Usul Muhakemeleri
Kanunu’nun hakem kararının iptal sebeplerini düzenleyen 533. maddesinin 3.
fıkrası; “Hakemlerin salahiyetleri dahilinde olmıyan meseleye karar
vermeleri,” iken HMK’nin 439/ç-d hükümleri, “ç) Hakem veya hakem
kurulunun, hukuka aykırı olarak yetkili veya yetkisiz olduğuna karar verdiği,
d) Hakem veya hakem kurulunun, tahkim sözleşmesi dışında kalan bir konuda karar
verdiği veya talebin tamamı hakkında karar vermediği ya da yetkisini aştığı,”
şeklindedir. Hal böyle olunca, kanaatimizce Bölge Adliye Mahkemesi tarafından
denetim yapılırken taraflar arasında akdedilen tahkim sözleşmesinde, uygulanacak olan maddi
hukuk seçilmişse, hakem tarafından verilen kararın maddi hukuka uygun olup
olmadığının incelenmesi gerekmektedir.
5. Bölge Adliye Mahkemesi Tarafından Verilen Karara Karşı Temyiz
Kanun Yolu ve İcranın Geri Bırakılması
HMK m.439/6’da yer alan “İptal davası hakkında verilen
kararlara karşı temyiz yoluna başvurulabilir. Temyiz incelemesi, bu maddede yer
alan iptal sebepleriyle sınırlı olarak, öncelikle ve ivedilikle karara
bağlanır. Temyiz, kararın icrasını durdurmaz.” hükmüyle Bölge Adliye
Mahkemesi tarafından verilen karara karşı temyiz kanun yoluna başvurulabileceği
düzenlenmiştir. Yine ilk derece mahkemesinde (Bölge Adliye Mahkemesi)
olduğu gibi, Yargıtay tarafından da inceleme iptal sebepleriyle sınırlı olarak
ivedilikle gerçekleştirilmelidir.
Davacının davasının reddedilmesi halinde, icra takibi hususunda
ise davacı tarafından uygulamada İİK m.36 kapsamında tehiri icra (icranın geri bırakılması)
kararı alınmaktadır. Zira hakem kararının iptali davasında; icranın
durdurulması kararı, ilk derece yargılamasının sonuna kadar verilmekte olup
kararın kesinleşmesine kadar verilmemektedir. Uygulamada; Bölge Adliye
Mahkemesi tarafından davanın reddi yönünde karar verilmesi halinde, davacının
yatırmış olduğu teminat, karar kesinleşmeden davacıya iade edilmemektedir. Yani
davacı tarafından kararın icrasının durdurulması için Bölge Adliye Mahkemesi
tarafından belirlenen teminat tutarının yanı sıra icra dosyasındaki üç aylık
kapak hesabı tutarında da teminat yatırılabilmesi söz konusu olabilecektir.
6. Sonuç
HMK m.407’de belirtilen milli hakem kararlarında, HMK
m.439/2’de sayılan iptal sebeplerinin varlığı halinde HMK m.439/4 kapsamında
hakem kararının iptali davası; hakem kararının veya tavzih, düzeltme ya da
tamamlama kararının taraflara bildirildiği tarihten itibaren bir ay içerisinde ikame
edilebilecektir. Milli hakem kararları tıpkı mahkeme kararları gibi kararın
verildiği andan itibaren icra edilebilmektedir. Davacı, davayı açtığı
Mahkemeden dava dilekçesiyle birlikte icranın durdurulmasını talep
edebilecektir. Bölge Adliye Mahkemesi tarafından belirlenecek olan teminatın
yatırılmasıyla hakem kararının icrasının dava sonuna kadar durdurulmasına karar
verilebilir. Ancak Bölge Adliye Mahkemesi tarafından icranın durdurulması talebi
reddolunabilir.
Hakem kararının iptali sebepleri HMK 439/4’te sayılmış
olmakla birlikte, maddede yer alan hükümlerin somut olaya göre geniş
yorumlanması mümkün olabilmektedir. 1994 tarihli Yargıtay İçtihadı Birleştirme
Hukuk Genel Kurulu’nun kararına göre taraflarca akdedilen tahkim anlaşmasında
uyuşmazlığa ilişkin uygulanacak maddi hukukun belirlenmesi halinde Bölge Adliye
Mahkemesi tarafından; hakem tarafından verilen kararın maddi hukuka uygun
olarak verilip verilmediğinin de incelenmesi gerekmektedir. Kanaatimizce Yargıtay
İçtihadı Birleştirme Hukuk Genel Kurulu’nun işbu kararı kanun maddesinin özünün
değişmemesi sebebiyle günümüzde halen geçerliğini korumalıdır.
Stj. Av. Umut Alperen Öztürk
Kaynakça:
1.
Yargıtay
15. Hukuk Dairesi’nin 2011/4691 E., 2012/1757 K. 20.03.2012 Tarihli Kararı
2. Yargıtay İçtihadı Birleştirme Hukuk
Genel Kurulu’nun 1993/4 E. 1994/1 K. Sayılı 28.01.1994 Tarihli Kararı
3. Yargıtay 15. Hukuk Dairesi’nin 2015/1149 E.
2015/3897 K. Sayılı 02.07.2015 Tarihli Kararı
4. Hukuk
Muhakemeleri Kanunu’nda Tahkim, Prof. Dr. Nuray Ekşi, 1. Baskı s.196-200
